De verrekijker
Een plan beoordelen is moeilijker dan je denkt. Waar moet je op letten, wat kan volgens jou beter en waarom? Je advies moet helder, concreet en realistisch zijn. Het ontwerp van Driestar voor de herontwikkeling van het Waterpark Veerse Meer is door verschillende ogen gelezen. Deskundigen gaven hun mening tijdens expertmeetings, omwonenden en andere geïnteresseerden gaven daarna feedback. Voor alle partijen was de natuurlijke omgeving de inspiratiebron.
Het is inmiddels een jaar later. Het schetsontwerp is onherkenbaar veranderd en de plannen staan omschreven in het voorontwerp Bestemmingsplan Waterpark Veerse Meer 2020. De meest ingrijpende verandering valt meteen op: een vakantiepark in een krekenlandschap met schorren en slikken. De nieuwe plattegrond lijkt op een polderlandschap uit een ver verleden. Landbouwgrond wordt natuur. Een afwisseling tussen stroken groen en open gebieden. Ruimte voor dagrecreatie en vakantiegangers. Waar de oever voor de natuur is. Waar je kunt fietsen, wandelen en watersporten.
In dit artikel kijkt Robbert Trompetter van de Zeeuwse Milieufederatie (ZMf) naar de toekomst. Vanuit zijn expertise maakt hij zijn zienswijze duidelijk. Moet hij actie ondernemen of zijn de nieuwe plannen van Driestar een aanwinst?
Een vakantiepark dat begint met natuur
Robbert kijkt samen met Jet Manrho door de verrekkijker naar het gebied bij het Waterpark Veerse Meer. Hij laat zien hoe je de kwaliteit van het landschap kunt beoordelen. ‘Wat wil je zien en wat verstop je in een groen decor?’
‘Een uniek plekje. Dat mag nooit verdwijnen,’ zegt Robbert Trompetter. Hij wijst naar de Lemmer die slingerend in het landschap verdwijnt. Een meeuw vliegt krijsend over ons heen. We zijn benieuwd waar hij naartoe gaat en draaien ons om. De meeuw is verdwenen, de natuurbeleving ook. Het mooie uitzicht is weg. We staan oog in oog met een strak rijtje vakantiewoningen. ‘Bij de natuur hoort geen strak ritme,’ zegt Robbert. ‘Herhalingen wel. Zoals een rij bomen of een oever met riet.’
De dijkhuizen aan de Muidenweg trekken ook zo de aandacht. Ze eten het landschap op. ‘Alleen vanuit het huisje heb je een prachtig uitzicht. Zet je er een rij iepen voor, dan verdwijnt de bebouwing niet, maar ligt wel verscholen in het groen.’
De vakantiewoningen die hier aan de waterrand staan kun je niet meer in het landschap opnemen. ‘Dat is ongelofelijk jammer. Afbreken is niet duurzaam, zonnepanelen of een groen dak wel.
Helaas wordt er nu nog steeds langs de oevers van het Veerse Meer gebouwd. Dat mag onder geen enkele voorwaarde nog toegestaan worden.’ De oevers zijn een essentieel onderdeel van Natura 2000 en moeten voor iedereen toegankelijk blijven. Dat is een van de harde eisen die de ZMf stelt. De oevers zijn voor watersporters, fietsers en wandelaars. Dat zijn niet alleen vakantiegangers en dagjesmensen, maar ook omwonenden en natuurliefhebbers.
Met een bosrand en struikgewas als een natuurlijke schutting tussen de dagjesmensen aan de waterrand en de vakantiegangers bij hun huisje. Elkaar zien voelt niet prettig, elkaar horen is niet erg.
‘Het meest opvallende aan het nieuwe plan van Driestar is dat het gebied omvangrijker wordt, en toch minder impact op de omgeving heeft. Dat klinkt tegenstrijdig. Maar een serie huisjes die dicht op elkaar staan zijn nadrukkelijk aanwezig, huisjes die je kriskras neerzet en inpakt in groen zijn minder opvallend. Daarnaast wordt de overnachtingscapaciteit drastisch verlaagd van 8.000 naar 4.900 gasten. Ook dat is in veel opzichten een winstpunt.’ In het ontwerp staat rond het vakantiepark een groene zoom getekend. Bomen als camouflage. ‘Vooral vanaf het Veerse Meer wil je de vakantiehuisjes niet zien.’
Dat is voor de ZMf een belangrijk aandachtspunt. Het landschap en de natuurbeleving moeten zo veel mogelijk intact blijven. Duidelijke zichtlijnen van en naar het meer. Dat is een kwaliteit die behouden moet worden.
We staan op het bruggetje over de Lemmer en hebben nu nog meer zicht op de kronkelende kreek. Het is ongelofelijk mooi en rustgevend. In de bosschages is het een kakofonie van kwetterende vogels. Robbert ziet het nieuwe krekenlandschap al helemaal voor zich. Vol enthousiasme wijst hij naar de akker en de bosrand. ‘Dat wordt de Muidenplaat, een open natuurgebied net als de Middelplaat. 14 hectare landbouwgrond wordt teruggegeven aan de natuur. Dat is niet niks.’
Er komt een verbinding met de Piet en het achterliggende natuurgebied. Dit is een toevoeging van onschatbare waarde. Recreatie is minder belastend dan precisielandbouw. En het lozen van voedselrijk water is verleden tijd. De aanleg van het krekenlandschap met schorren en slikken moet niet afhankelijk worden van de bouwfases van het vakantiepark. Dat is de basis van het totale concept. De start van het bouwproject.
Ons gesprek wordt zo af en toe ruw verstoord door een soort overvliegende bromfietshelikopter. Het lijkt net alsof het water het geronk twee keer zo hard weerkaatst. Gelukkig wordt de geluidsoverlast minder als de banen van het vliegveld gedraaid zijn. Bij een natuurgebied past eigenlijk alleen een vliegtuig dat als een vogel zoevend overvliegt. Een vliegenier die vanuit de lucht geniet van het landschap waarin wij staan. Maar dat is toekomstmuziek.
Tussen de geluiden door horen we een koekoek. We moeten allebei lachen. Geen kerkklok die ons aan de tijd herinnert, maar een vogel. Een vakantiepark dat begint met de natuur. Dat is de toekomst. Daar werkt Robbert Trompetter graag aan mee.
De ZMf is niet meer tegen de plannen als in het Bestemmingsplan Waterpark Veerse Meer 2020 de volgende punten worden vastgelegd:
• Geen bebouwing (zichtbaar) aan de oever van het Veerse Meer;
• Belangrijke groenstructuur van de Lemmer behouden en versterken;
• Een nieuw open natuurgebied als bij de Middelplaten;
• Een passende maatvoering en schaalgrootte van de bebouwing;
• Duurzaam en energieneutraal bouwen;
• Implementatie van een verlichtingsplan of beter nog: een duisternisplan
• Implementatie van een verlichtingsplan of beter nog: een duisternisplan